این یک شعر بسیار قوی است!
برای سمینارهای نفی خشونت
با تصویرهای داغ و مهیّج
که در تمامی این سالها
تکرار می‌شود.
شعری بدیع
با واژه‌هایی که خفه شده‌اند
هم‌چون دخترک یازده‌ساله سقزی
که روسری‌اش را، طناب دار خودش می‌کند.
چرا که از نه سالگی، در کتب قوانین، یک #زن است.
و باز هم اگر بخوانید
در بند بند این شعر
به همین مناسبت غافلگیر می‌شوید!
در میانه بهت و درد
آنجا که،
حقوق مندرج در اعلامیه جهانی را یک به یک
در سطل زباله می‌اندازند.
-چون مادران خیابانی، که کودکان معتاد خویش را، -
و این همه حقوق‌بشر تصویب شده.
در سطلهای زباله، جیغ می‌کشند
در بند بعد
شما به اوج شعر می‌رسید
آنجا که از سرگذشت #زندانیان_سیاسی زن،
در یک قصیده ناگفتنی
تنها نوشته شده‌ست:
«غیرقابل شرح…»
👇👇👇👇👇
0 comments:
Post a Comment